بحث تولید ملی و همایت از آن در چند وقت اخیر توسط دولت و رسانه های وابسته بسیار تبلیغ شده است و اینکه در شرایط فعلی اقتصاد ایران باید از کالاهای ایرانی حمایت کنیم. اما این سوال برای ما پیش می آید که چرا کالاهای ایرانی برند نمی شوند و علارغم کیفیت بالا در برخی از آنها در رقابت با کالاهای خارجی شکست می خورند.
در ادامه با ما همراه شوید تا دراینباره کمی بیشتر بدانید.
کیفیت مهم است اما کافی نیست!
اصل برندینگ بر پایه کیفیت بنا شده و اجناس با کیفیت جواز ورود به بازی برندینگ را دارند و قطعا کالاهای بی کیفیت از گردانه رقابت حذف خواهند شد. بازی برندینگ بازی مانورهای جذاب است. کیفیت ملاکی برای افزایش جذابیت مانورد ای تبلیغاتی است اما آیا این به تنهایی کافیست؟
کالاهای ایرانی با وجود اینکه تعداد کمی از آنها دارای کیفیت مناسبی هستند اما خب در این میانی کالاهایی بی کیفیت نیز وجود دارند که ذهنیت مردم را درباره کالای ملی خراب می کنند.
هویت سرگردان و پنهان
اکثر کالاهای ایرانی و تولید کنندگان آنها بدون هویت باقی می مانند و بیشتر سعی در فروش کالا دارند تا اینکه هویتی برای برند خود ایجاد کنند و همین باعث می شود کالای ایرانی بی ارزش بماند و در میان کالاهای خارجی با برند های محکم و پایدار محو شوند.
در بعضی مواقع دیده شده است که کالاهای باکیفیتی با نام برند های خارجی تزیین شده و بعدا متوجه خواهیم شد که تولید کنندگان ایرانی دارد. در اینطور مواقع باید تاسف خورد که چرا ذهن لاین تولید کنندگان مستعد هوشمندانه عمل نکرده و منابع خود را خرج ارزش بخشیدن به برند های خارجی می شود.
ارزشگذاری توسط صاحبان برند ها
باید بگویم که تولید نندگان ایرانی کمی بی حوصله در زمینه برندینگ عمل می کنند و به همین دلیل است که بجای پرداختن به برندینگ هوشمندانه سعی بر گذاشتن تخفیف هایی برای کالاهای خود دارند و یا اینکه کالا ها را با قیمت پایینی به فروش می گذارند و با توجه به مشتریان گران پسند ایرانی این کسب و کار ها از بین می رود.